Dit boek brengt twee data met elkaar in verband. Het begint en eindigt met de dood: Vincent van Gogh wordt begraven op 30 juli 1890, zijn broer Theo sterft zes maanden later op 25 januari 1891. Vincents dood vergt van Theo die ziek is, zijn laatste krachten. In zijn Parijse appartement richt hij een overzichtstentoonstelling van zijn werk in. De diepbedroefde Theo heeft zijn broer niet kunnen redden, maar hij redt wel de schilder. Zijn schilderkunst zal voor hem blijven spreken. Op de begrafenis heeft Theo het woord moeten laten aan dokter Gachet. Pers over Hij was mijn broer: 'Theo van Gogh ervoer de dood van zijn broer Vincent als een amputatie. De achtergeblevene spreekt over zijn broer, over hemzelf en over hun band', Le Point. 'Een tragische liefdesgeschiedenis over een man die krankzinnig wordt door de dood van zijn broer', Point de Vue. 'Judith Perrignon hergeeft Theo de stem én de plaats die de legende overvleugelde', Psychologie Magazine.