De jonge Adolf Hitler werd tot tweemaal toe afgewezen voor een opleiding aan de Kunstacademie van Wenen. Door geldnood gedwongen werd hij 'broodschilder'. Hitler was geen begenadigd schilder, kunstenaar was hij wel. Zo ontwierp hij de partijsymboliek, maakte de bouwtekening voor de Berghof- zijn huis in de Beierse Alpen creëerde decors voor opera's, en maakte met grote precisie schetsen voor bouwwerken en monumenten. Hitlers smaak op gebied van kunst was aartsconservatief. In zijn ogen waren moderne kunstenaars 'kladschilders' en had de degeneratie van de kunst in 1910 ingezet. Eenmaal aan de macht liet hij honderden werken van progressieve kunstenaars uit musea verwijderen. Aanvankelijk kocht hij werk van Duitse schilders uit de 19e eeuw aan, later ook van oude meesters. Hij wilde zijn collectie onderbrengen in het nog te bouwen Führermuseum in Linz. Zijn verzamelwoede kende letterlijk en figuurlijk geen grenzen. Na de bezetting van een groot deel van Europa liet hij beslag leggen op privé- en museumcollecties. Het zou de grootste kunstroof van de twintigste eeuw worden.