De diplomaat Felix Hoffman is een ongewone held, treurend om zijn gestorven kinderen, lijdend onder het verlies van de slaap en zoekend naar de waarheid van de filosoof Spinoza. Hoffman leest Spinoza in de nachten zonder slaap, zich daarbij volstoppend met resten van diners tot de ochtend aanbreekt. Hoffman - laat in zijn leven benoemd tot ambassadeur te Praag - belandt in een wereld van geheimen en dubbelzinnigheden en ten slotte blijft hem niets anders over dan te vluchten. Hoffman's honger van Leon de Winter (1954) heeft de vorm en de spanning van een spionageroman. "Leon de Winter bereikt een hoog, internationaal niveau met deze roman van grote literaire allure, waarmee hij bijvoorbeeld in de traditie van Kundera, maar ook van iemand als Marguérite Duras of Günter Grass hoge ogen gooit." - Het Binnenhof "Wat maakt Hoffmans honger tot zo'n geslaagd boek? Het belangrijkste is, denk ik, de hoofdpersoon. (...). Is de persoonlijke tragedie van Felix Hoffman al indrukwekkend beschreven, Hoffman's honger krijgt nog een meerwaarde door de actuele achtergrond waartegen zijn ondergang zich afspeelt. Door de lotgevallen van Hoffman heen geeft Leon de Winter een scherpe beschrijving van het wankelen en het uiteindelijk ineenstorten van het communistische regime in Praag." - Reinjan Mulder, NRC Handelsblad.