H.C. ten Berge Hollandse sermoenen Nieuwe poëzie van de winnaar van de P.C. Hooftprijs 2006 'Aah! Zing! Of verhang je!' Zo zet H.C. ten Berge zijn Hollandse sermoenen in. Donderpreken in zijn eigen klassieke stijl: melodieus, swingend, vol traditie, lyriek en altijd geladen. Poëzie die ons de rijkheid en de wreedheid van het leven laat voelen. Een lunch in Linhó Het paradijs zou een subtiele klank zijn en geen plaats. Een kleur misschien, een boog van de veranda die de tafel met het middageten in de schaduw houdt. De wijnkaraf gekoeld, het dienblad ingelegd met blauwe steentjes. Roodgetint de matte glans van vloerplavuizen, gedempte stemmen achter groene luiken en Martinho, de kanarie, zingend in zijn kooi. De huisslang tussen de agaven, de vijgenboom tegen de muur.Een geur van dennenhars, de wind vanaf de bergen, het tinkelend klokkenspel van glazen staafjes aan een koord. In de open deur Maria met een tafelschel. Zoemende insecten, hagedissen, hier en daar geritsel van dor blad. Een doorschijnende libel staat roerloos boven vijverriet. Gestold dit beeld, ontsnapt aan de vergetelheid: Het is al dertig jaar twaalf uur. Gewassen fruit, nog vers, lekt uit in een vergiet.