Hoe hou je van iemand die niet van zich laat houden? Teun is jong, springerig, dapper en leeft samen met haar grote liefde Vos. Vos verft muren zwart, draagt clownsschoenen, is anders dan anderen. Teun laat hem – maar verliest onderweg zichzelf. Als zij uiteindelijk, verlaten en natgeregend, met een gebroken hart op straat loopt, vertelt een voorbijganger haar dat je het alleenzijn kunt leren. Dat gaat ze doen, besluit ze. Op een onvoorspelbare, hilarische manier: tijdens een wandelvakantie met oude mensen. En dan krijgt grijs onverwachts veel kleuren en blijkt verdriet een ontroerend lichte ondertoon te hebben.