Epode 14: 'Waarom een weke luiheid mijn zinnen diep heeft doorgoten met zulke zware vergetelheid, alsof ik slaapverwekkende bekers vocht van de Lethe met droge keel heb leeggeslurpt, eerlijke vriend Maecenas, je voortdurend vragen vermoordt mij: een god, een god heeft mij ontzegd wat ik aan jamben begon voor de aangekondigde bundel, als manuscript voltooid te zien. Zo zou eens, maar verluidt, Bathyllus van Samos vurig bemind zijn door Anacreon, die al te vaak zijn liefde beweend heeft in lyrische verzen waarvan de voet niet feilloos was. Zelf word je heilloos verteerd, maar wanneer de vlam even mooi is als welke Troje's brand ontstak, wees dan maar blij, ik verkwijn door de vrijgelatene Phryne die niet met één tevreden is.' Vertaald door Piet Schrijvers. De Epoden zijn in een herziene vertaling, te zamen met de originele Latijnse tekst opgenomen in Horatius' Verzamelde gedichten.