'Ze keken elkaar aan tot de professor de weemoed van zijn zoon niet meer kon verdragen. Hij wilde Ernst een glas sherry aanbieden, maar hij wist het woord niet meer. Wil je een, vroeg hij. Een. Een kop koffie, vroeg Ernst. Nee, riep de professor, een glas wijn, of hoe heet dat, dat zoete spul, dat. Ik heb echt geen dorst, vader, zei Ernst zachtjes.' De meesten komen in het weekend, keurig gekapte dochters en zonen, kleinkinderen in zondagse kleren. Bezorgdheid en schuldgevoel voeren hen naar het tehuis waar bejaarde ouders hun dagen slijten tussen tafeltje-dek-je en de avondboterham. Ernst gaat altijd doordeweeks naar zijn vader, op dinsdag. Dat is ook de vaste dag van Regina, die haar moeder steevast vruchtensap brengt, en soms een bloemetje. Na het bezoek roken Ernst en Regina samen schuldbewust een sigaret op de parkeerplaats. Verrast door de gedeelde wanhoop, beginnen ze een hartstochtelijke verhouding. Maar is gezamenlijk tekortschieten (weer niet geluisterd naar vader, weer geen geduld gehad met moeder) wel een goede basis voor een relatie?