Een smalle streep licht kwam door een kier onder de gesloten deur de kamer binnen. Langs de randen van het zwarte papier dat voor het raam hing om de kamer te verduisteren, kwam ook wat licht naar binnen. De enkele zonne- straal die binnen wist te dringen, speelde met stofjes die dansten in het licht. Het kind keek naar de stofjes en verwonderde zich er over dat ieder stofje vroeg of laat neerdaalde op de plan- kenvloer. Geen enkel stofje bleef zweven. Geen enkel stofje steeg op. Alles raakte uiteindelijk de grond. Al zoveel jaren lang.' Remmelt Mastebroek In Huis van de Wind komen we terecht in Toscane, waar we in het kleine stadje Cortona Laura leren kennen. Een kind, opgesloten in een kleine ruimte, voor wie de wereld klein en donker is. Hoe zal ze het licht kunnen leren kennen en de vrijheid om te leven? Haar moeder Mimo kan haar hierin geen richting wijzen. Ook zij leeft een gevangen bestaan. Kan Giuseppe hulp bieden? Of Eelke, die vanuit Terschelling met zijn eigen vragen in Italië is beland? De schrijver neemt ons in dit sfeervolle en poëtisch geschreven boek mee naar de warmte van Toscane en de stille strijd die achter de historische muren wordt gestreden. Maar de Wind die steeds weer zijn weg - ook in Cortona - weet te vinden, geeft een verrassend uitzicht op een nieuwe toekomst. De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waarheen hij gaat.