Het beeld speelt in godsdiensten een belangrijke rol. Vaak als onderwerp van verering, maar soms ook omdat er een radicaal beeldverbod heerst. In dit boek gaat Paul Moyaert de argumenten van beide kampen na, maar de beeldverering staat centraal. Iconen en beeldvereringis het fascinerende resultaat van een onderzoek naar een oeroude menselijke drijfveer. In alle godsdiensten treft men voor- en tegenstanders van beelden aan. Gelovigen verlangen naar de fysieke nabijheid van het beeld dat de godheid representeert. Zij willen het beeld aanraken, desnoods met de ogen. Of ze zoenen de iconen, zoals in het Byzantijnse christendom. Het is de aanraking die hen religieus ontroert. Moyaert verdedigt die versie van het christendom waarin de nabijheid van God wordt gevierd in het beeld dat Hij heeft geschonken samen met Zijn Zoon. Godsdienst, zo betoogt Moyaert, wordt gedragen door de typisch menselijke zin voor symbolen. Wie wil begrijpen wat godsdienst is, moet zich eerst verdiepen in het wezen en de werking van het symbool. Beeldverering, zo luidt de algemene strekking van Moyaerts betoog, is een symbolische praktijk.