De poëzie van Dennis Gaens zit vol dromerige jongensmomenten. Dennis en zijn vrienden sjouwen op hun sneakers rond en trappen tegen bierblikjes, ze zitten op een perron en staren naar het verdwijnpunt van het spoor, terugdenkend aan de meisjes die hun straat bevolkten in de tijd dat ze nog vliegtuigjes vouwden. Gaens vertaalt het levensgevoel van de beatgeneratie naar de 21e eeuw. Hij vat zijn levensvreugde in bedrieglijk toegankelijke (proza)gedichten. Zijn woordkeus is uiterst geraffineerd, de teksten zijn minutieus geconstrueerd, en als je even niet oplet kun je zomaar een verwijzing naar Rilke missen. Maar dat is allemaal ondergeschikt aan zijn verbeeldingskracht. Zoals hij het zelf formuleert in 'Blues voor mijn Belgen (in A)': 'Zoek me op: ik heb verhalen.' Dennis Gaens (1982) studeerde filosofie aan de Radboud universiteit Nijmegen en volgde de master redacteur/editor aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was hoofdredacteur van Op ruwe planken en is programmamaker/redacteur bij Literair Productiehuis Wintertuin.