De poëzie van J.C. van Schagen (1891-1985) treft door een directe toon en de wil tot verstaanbaarheid. Als dichter staat hij geheel los van wie voor én na hem kwamen. Hij is door vrijwel niemand beïnvloed, waardoor zijn beste werk fris is en op zichzelf staat. Ingmar Heytze koos de concrete en eigenzinnige gedichten, die in het 'nu' staan en daardoor tijdloos zijn geworden.