Er zijn van die belevenissen die je bijblijven. Iedereen kent ze. Vooral je jeugdjaren zijn er vol mee. Gewone belevenissen zijn het, althans op het eerste gezicht. Waarom ze toch bijzonder zijn is soms direct duidelijk, soms ook niet. “Ik ga met Jenny trouwen” gaat over zulke belevenissen, in dit geval van een jongetje dat opgroeide in een dorp in de jaren ’60. Een feestje van herkenning voor iedereen die, met Punter, de spanning en de humor ziet in wat wij het gewone leven noemen.