Als in 1992 de Bosnische oorlog begint, is Vesna Maric een zorgeloze zestienjarige. Tot sluipschutters de stad beginnen te bedreigen. Plotseling wordt het gevaarlijk om naar school te gaan, af te spreken in een café of stiekem een sigaretje te roken op straat. In een volgepakte autobus ontvlucht Vesna Bosnië; haar ouders blijven achter. Van de ene op de andere dag is zij zo'n meelijwekkend maar ook gevreesd persoon: een vluchteling. In Ik moest mijn land ontvluchten beschrijft Vesna Maric haar eigen veelbewogen leven en dat van haar medevluchtelingen: hun romantische ups en downs, hun eigenaardigheden, en hun weigering zich te laten betuttelen. Ze ondervindt dat de lokale vrijwilligers verwachtingen hebben over hoe een vluchteling eruitziet en zich gedraagt, wat ondanks alle goede bedoelingen soms tot botsingen tussen beide partijen leidt.