Op veertienjarige leeftijd ondergaat Mathilde Monaque een depressie die gepaard gaat met een ernstige vorm van anorexia. Ze moet zelfs opgenomen worden op de jongerenafdeling in het ziekenhuis. Wanneer ze de depressie overwonnen heeft besluit ze haar verhaal op te schrijven. Met Ik was veertien en depressief richt Monaque zich zowel tot leeftijdgenoten als tot ouders die willen begrijpen wat er in het hoofd van hun kinderen omgaat. Jong zijn rijmt niet altijd op zorgeloosheid en levensvreugde. Het toenemend aantal depressieve adolescenten is hiervan het bewijs. Ik was veertien en depressief zal veel herkenning oproepen. Bovendien laat het zien dat er een uitweg mogelijk is. Het is niet alleen een persoonlijk document van een genezing, maar ook het eerste werk van een zeer getalenteerde jonge schrijfster.