In Ik wilde dat ergens iemand op me wachtte draait het leven om de liefde. Of eigenlijk: om het verlangen ernaar. Anna Gavalda beschrijft de doolhof van de liefde levensecht en met compassie. Het is een lichtvoetige liefdesverklaring aan die liefde, een liefdesverklaring die niet alleen vernietigend grappig en vals is, maar tegelijkertijd van een ontroerende eenvoud. De personages in dit sprankelende boek weten één ding heel, heel zeker: er wordt op hen gewacht. Ergens.