Claudius de stotteraar, het enfant terrible dat de traditie en de conventie trotseerde, werd door zijn familie verre gehouden van staatszaken. Toen hij na Caligula's dood door de garde tot keizer werd uitgeroepen, was hijzelf nog het meest verbaasd. Maar Claudius bleek een man met grote gaven: hij ontpopte zich als een uitmuntende regent en een boeiende verteller: scherp, humoristisch en vol zelfspot ontleedt hij de Romeinse samenleving en zijn eigen rol daarin. Met Ik, Claudius leverde Robert Graves een zelden geëvenaarde prestatie: het toegankelijk maken van het verleden in de vorm van een plausibel, opwindend en goed verteld verhaal. Hij brengt de antieke oudheid tot leven door zich niet op de helden en veldslagen te richten, maar op de mensen en de emoties, de liefde en de lust – de ware drijfveren van de macht.