Hitler kan moeilijk de ultieme echtgenoot of een bevlogen minnaar worden genoemd. Uiterlijk was hij weinig aantrekkelijk en in de omgang was hij vaak kinderachtig en afstandelijk. In de ban van Hitler staan vier vrouwen centraal die met grote regelmaat in het gezelschap van Hitler verkeerden. Deze vier totaal verschillende karakters maken ons deelgenoot van hun passie voor een geniaal monster en schetsen een beeld van de periode waarin zij bijzondere gevoelens koesterden voor de man door wiens toedoen miljoenen genadeloos werden afgeslacht. Ondanks de ingewikkelde omgangsvormen, de strenge gedragscodes en woedeuitbarstingen van de Führer probeerden zij zoveel mogelijk aan diens verlangens en (bizarre) wensen te voldoen. De periode van hun vriendschappelijke relatie werd vooral gekenmerkt door een continue achterdocht en jaloezie van de kant van Hitler. Ook schroomde hij niet zijn naaste medewerkers in te schakelen voor het bespioneren van zijn vriendinnen, die gedreven werden door macht, pure hartstocht of een combinatie van beide. Niemand heeft dieper in de ziel van Adolf Hitler kunnen kijken dan deze vier vrouwen. Noch Martin Bormann, de schaduw van Hitler, noch Albert Speer, Hitlers benjamin, hebben hem gezien en gehoord zoals deze vrouwen. Bindende factor binnen het verhaal is Heinrich Hoffmann. Als hoffotograaf wist hij een vertrouwensrelatie met de vrouwen te creëren - van Eva Braun en Geli Raubal maakte hij zelfs gewaagde pin-up opnames - zodat hij als weinig anderen op de hoogte was van de intriges rondom de Führer. Door zijn uitstekende kennis van de Engelse taal had hij een levendig contact met Unity Mitford, en met Eva Braun, die jarenlang bij hem als assistente werkte, had hij een speciale band. Toch kon hij niet voorkomen dat de vrouwen stuk voor stuk in een isolement kwamen en langzaam maar zeker het moeras werden ingedreven waar de dood hen wachtte. Ze hadden ook beter moeten (en kunnen) weten; Hitler was immers al getrouwd - met Duitsland.