De Spinozaspecilaist Ariel Chipman zit in zijn stoel en laat zijn hand slap neerhangen van de armleuning. Zijn wilskracht is gebroken, hij beseft dat hij al die tijd in een theoretische spiegelpaleis heeft geleefd en dat Spinoza's filosofie van de blijheid hem in het echte leven geen enkele steun biedt. In acht hilarische monologen leveren hijzelf, zijn vrouw Nadine, een kennis en een psychologe commentaar op het debacle.