Als een verhaal mij tot tranen beweegt, dan is het goede, grootse literatuur. In krabbengang behoort tot het aangrijpendste dat Grass in zijn leven heeft geschreven en het beste dat de Duitse literatuur in de laatste jaren te bieden had. - Marcel Reich-Ranicki `Waarom nu pas?´ zei iemand, die niet ik ben. Omdat moeder me steeds weer... Omdat ik, net als toen, toen de schreeuw boven het water hing, wilde schreeuwen, maar het niet kon... Omdat de waarheid niet veel meer dan drie regels... Omdat nu pas...´ Een journalist heeft weinig zin om het verhaal te schrijven over een bijna vergeten scheepsramp die plaatsvond op een koude januarinacht in 1945 in de Oostzee. Zijn moeder, overlevende van de ramp, heeft hem dit verhaal al honderdmaal verteld. Nu, vijftig jaar later, ontdekt hij dat er een vervolg aan vast zit, een vervolg dat hem direct aangaat. Het begint allemaal op 4 februari 1936: vier schoten maken een einde aan het leven van de hoge Duitse nazi-functionaris Wilhelm Gustloff. De dader, een joodse student, hoopt zo verzet op te roepen. De nazi´s maken van Gustloff een martelaar en noemen zelfs een schip naar hem. Tijdens de oorlog dient het als hospitaalschip totdat het op 30 januari 1945, overladen met bijna tienduizend mannen, vrouwen en kinderen, de haven van Gotenhafen bij Danzig uitvaart. De passagiers zijn burgers die op de vlucht zijn voor het Sovjet-Russische leger, maar ook terugtrekkende Duitse soldaten..Diezelfde nacht wordt het schip door een onderzeeër van de Russische marine tot zinken gebracht en vindt de grootste scheepsramp uit de geschiedenis plaats. In krabbengang stelt een aspect van de Duitse geschiedenis aan de orde dat volgens Günter Grass te lang onbesproken is gebleven en waarvan de nawerkingen nog steeds voelbaar zijn, bijvoorbeeld in het ontstaan van de Duitse neonazi-beweging. Günter Grass (1927), een van de grote naoorlogse Duitse schrijvers, is dichter, schrijver van romans, novellen en toneelstukken en laat zich regelmatig in essays, toespraken en brieven uit over zaken van algemeen belang. Wereldfaam verwierf hij met de Danzig-trilogie (De blikken trommel, Kat en muis en Hondenjaren). In 1999 werd hem de Nobelprijs voor literatuur toegekend. Wat een moed, op zijn vierenzeventigste, en wat een verteller - Michaël Zeeman in de Volkskrant Grass toont zich een groot schrijver - Paul Scheffer in NRC Handelsblad