Wat zou Nederland geweest zijn zonder Indië? Wat zou ervan dat vriendelijke, tolerante en drassige landje aan de Noordzee, dat 'aanslibsel van de grote rivieren' - zoals de Franse Zonnekoning het niet onverdienstelijk zei - geworden zijn, wanneer de Engelsen in 1814 besloten hadden de Indische Archipel niet aan ons terug te geven? Nooit zou er een Multatuli zijn opgestaan die Nederland in zijn Max Havelaar uit zou roepen tot 'een roofstaat' aan de Noordzee. Nooit zou de Indische letterkunde een plaats hebben gekregen in de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Ook koloniale oorlogen, suikerbaronnen, geldzuchtige ondernemers, Indische baten, ethische bevlogenheid, zwarte bladzijden, dat alles en meer zou ons onthouden zijn gebleven. Deze bundel met Indische levensgeschiedenissen beschrijft een tiental carrières van tijdgenoten van Multatuli. Uit het stof van de rijke koloniale archieven die over het negentiende-eeuwse Nederlands-Indië bestaan, heeft Cees Fasseur de tijd en een aantal Indischgasten, ondernemende landgenoten die in Indië hun kansen grepen of misgrepen, tot leven gewekt. Zo ontstaan bruisende portretten van carrièremakers en mislukkelingen, excentriekelingen en model-ambtenaren; van een dominee 'op leeuwenjacht' tot een prinselijke varensgast, van een Christen-strijder tot een minister en diens rol bij het recente staatsbezoek van de koningin aan Indonesië. Want de studie' van het verleden leeft alleen als ze in verband kan worden gebracht met de actualiteit van het heden.