In zijn nieuwe bundel Ingesponnen heeft Plouvier de strakke vormen die zijn vorige bundels kenmerkten, losgelaten. Sonnetten, kwatrijnen en rondelen hebben plaatsgemaakt voor veel vrijere composities. Zelfs het eindrijm is praktisch helemaal verdwenen. Maar het vaak strakke ritme, in combinatie met binnenrijm en alliteraties die zijn gedichten altijd al zo aangenaam om lezen maakten, is gebleven. Meer nog dan vroeger komt de liefde als onderwerp in deze bundel aan bod, de liefde voor een vrouw, voor kinderen en kleinkinderen. Maar ook dood en afscheid zijn nadrukkelijk aanwezig. In een reeks 'Autobiografische notities' kijkt hij met de ogen van het kind dat hij was naar de wereld van toen. Ingesponnen is ongetwijfeld een mijlpaal in de ontwikkeling van Plouviers poëzie. Anne Vernimmen zorgde voor een twaalftal grafische illustraties.