De weinige overlevenden van Auschwitz hebben zonder uitzondering heel veel geluk gehad. Maar dat geluk is niets bij de narigheid die ze dagelijks moesten zien en ondergaan. Primo Levi laat dat duidelijk uitkomen in het verslag van zijn verblijf; onder de oppervlakte van een schijnbare objectiviteit voelt de lezer het bloed koken van een man die tot in zijn merg is gekrenkt. De emotionele kracht van het schijnbaar feitelijke relaas heeft ervoor gezorgd dat Is dit een mens van alle boeken over de shoah de grootste ontroerende kracht uitoefent.