Jakarta is een stad van uitersten, die vaak vergeleken wordt met een Durian. Je bent helemaal verzot op deze heerlijke, maar oh zo kwalijk geurende vrucht of je walgt ervan. In deze miljoenenstad waar je in een vijfsterrenhotel in de ‘Gouden Driehoek’ voor een glas wijn het dagsalaris van je ‘pembantu’, huishoudhulp, betaalt. Waar bedelaars op straat verlekkerd naar de jaguars kijken. Ooit begon deze hectische stad rond de nu vervallen haven Sunda Kelapa waar je nog enkel resten uit de glorierijke Hollandse periode aantreft. Maar waar uit de oude koloniale gebouwen nu onkruid groeit. Jakartanen leven in het heden. Gisteren is alweer voorbij. De studenten, die tijdens de roerige meidagen van ’98 hun leven gaven om dictator Soeharto weg te krijgen, liggen als vergeten helden op de begraafplaats in de stad. Toch kan de geschiedenis de Jakartanen ook een trauma bezorgen. Zoals de mislukte staatsgreep uit ’65 en de recente bomexplosies op westerse doelen. Maar Jakarta is ook de stad van de liefde. Waar je bijzondere mensen ontmoet. Even de metropool uit en je treft aan zee werkelijk de mooiste droomplekjes aan.