Januari 2009 is het tien jaar geleden dat in Ambon-stad in de Molukken een ruzie ontstond tussen een (christen) buschauffeur en een (moslim) buspassagier. Dit ogenschijnlijk onbelangrijke voorval bleek de aanleiding voor een reeks gewelddadige onlusten. De conflicten zouden ontaarden in een drie jaar durende oorlogssituatie tussen moslims en christenen, die niet beperkt bleef tot het eiland Ambon, maar zich verspreidde over de andere Molukse eilanden. De documentairemaakster Leonor Pattinasarany reisde in de periode 1999-2002 verscheidene malen af naar de Molukken om over de gebeurtenissen aldaar in Nederland verslag te doen. Daarnaast bracht zij in die periode (in samenwerking met Molukse hulporganisaties) hulpgoederen naar de Molukken. In 2008 reist Pattinasarany drie maal naar de Molukken, allereerst om voorbereidingen te treffen voor het maken van interviews, die zij later in het jaar samen met Dita Vermeulen voor het boek zal afnemen. Daarna besluit zij nog een keer terug te gaan om slachtoffers van gedwongen islamisatie uitgebreider te kunnen interviewen. De vrouwen, beiden van Molukse afkomst, gaan op zoek naar de personen die Leonor indertijd heeft geïnterviewd. Nu met de vraag naar hun huidige leefsituatie in een samenleving waarin hard gewerkt wordt aan verzoening en wederopbouw. Hoe kijken de mensen terug op de gebeurtenissen? Is er weer een gezamenlijke toekomst voor christenen en moslims na die gewelddadige jaren, waarin de religie tussen hen in stond? De titel van het boek 'Je kunt niet in elkaars hart kijken' is een uitspraak van de geïnterviewden, zowel moslims als christenen, en refereert naar het feit dat beide partijen graag weer willen samenleven, ook al kennen ze elkaars gevoelens niet. De verbondenheid met de eigen grond zit zo diep, dat de betrokkenen hoe dan ook terugkomen in de dorpen, wat er ook is gebeurd, en dus wel gedwongen zijn een manier te vinden om weer samen te leven. De auteurs hopen met het boek te laten zien dat pogingen tot verzoening in de Molukken ook daadwerkelijk lukken, ondanks de vaak ingewikkelde nasleep van de geweldsconflicten.