Het oudste liefdesbrevier ter wereld, de Kama Sutra, dateert al uit de vierde eeuw. De samensteller was Vatsyayana, vermoedelijk een brahmaan uit Pataliputra, India. Het Westen maakte in de negentiende eeuw kennis met de Kama Sutra door de verkorte en preutse, maar populaire vertaling van de Britse oriëntalist Richard Burton. Deze vormde op haar beurt weer de basis van vele andere vertalingen. Om de rijkdom van de Kama Sutra te ervaren, moet men terug naar de bron. Alain Daniélou deed dat ook: hij vertaalde de oorspronkelijke teksten direct uit het Sanskrit. De Kama Sutra (de kunst van de liefde) geeft onderricht over deugd, voorspoed en erotiek. Het boek is geschreven in een gecondenseerde versvorm (sutra), waarbij verklaringen van leraren onmisbaar zijn. Behalve de hoofdtekst van Vatsyayana bevat het een middeleeuws commentaar van Yashodhara, en daaraan toegevoegd is een modern (Hindi-)commentaar van Devadatta Shästrï. Overigens is de Kama Sutra geen pornografisch werk! Het wil veeleer de verfijnde lezer wegwijs maken in alle aspecten van het bestaan, waarbij erotiek een grote rol speelt; alle aspecten van het seksuele leven worden zonder hypocrisie behandeld, zoals huwelijk, overspel, prostitutie, groepsseks, sadomasochisme, mannelijke en vrouwelijke homoseksualiteit, transvestitisme.