Henri Nouwen schreef dit dagboek tijdens zijn eerste langdurige kennismaking met de Ark, een leefgemeenschap van lichamelijk en verstandelijk gehandicapten en hun begeleiders. Jean Vanier, stichter van de Ark, nodigde Nouwen uit om een jaar in de Arkgemeenschap in het Noord-Franse dorp Trosly-Breuil door te brengen (augustus 1985-juli 1986). Het was als een sprong in het diepe, een poging om afscheid te nemen van aanzien en succes. Hij voelde zich geleid op een weg die hij niet zelf gekozen had. Na zijn verblijf in Trosly werd Henri Nouwen pastor in de Arkgemeenschap `Daybreak´ bij Toronto (Canada), een volgende etappe op zijn weg in navolging van Jezus. Dit dagboek illustreert de aanzet daartoe. Het is het verslag van de worsteling om solidariteit met de minstbedeelden.