Binnen het scherp afgelijnd kader van een monoloog van vader tot zoon, beschrijft de auteur het leven van Keizer Karel in een gedurfde ik-vorm. De historische feiten zijn op zich al fascinerend. In 1555 trekt Keizer Karel zich terug uit de actieve Europese politiek. Hij voelt zich mislukt in zijn ambitie als keizer van het Heilige Roomse Rijk om Europa duurzaam te verenigen én te verdedigen tegen de protestanten en de islam. Drie jaar later nadert het einde. In Yuste bereidt Karel zijn apologie voor met de elfjarige page Geronimo de Quijada als zijn klankbord. De oude keizer wordt immers ook door wroeging gekweld. Geronimo is zijn natuurlijk zoon, maar Karel heeft de jongen steeds in het ongewisse gelaten over zijn ware afkomst.