Een rij huizen, godverlaten, tussen twee dorpen. Waarom ze daar geplaatst zijn, moet ge u niet afvragen. Ze staan daar te scheelogen met bocht aan de fundering en tocht door elke kier. Een hoopje miserie, een beetje klei, wat beesten op het erf.' Het is oudejaarsdag 1933. De dag ervoor heeft hij zijn moeder vermoord, maar dat weet nog niemand. Manu, Emmanuel voor zijn moeder, is de held van de dag omdat hij voor zijn buurtbewoners een eindejaarsfeest organiseert. Met Gustje-zonder-benen, een klompenmaker wiens vrouw met een Duits korporaaltje is weggegaan na de oorlog. En de drie zusters, elk getrouwd met een postbode, en elk met een paar kinderen. Dat huis is één groot 'kiekenkot'. Monique houdt café op de hoek.'In café De Donkere Wolk drinkt de baas meer dan 't volk.' En tot slot Wilfried en zijn moeder. Hij denkt dat zijn moeder onbevlekt ontvangen is. Iedereen draagt zijn steentje bij om de avond vrolijk te laten verlopen. Alleen Maria, de drie maanden zwangere vrouw van Manu, vraagt zich af waar haar schoonmoeder is gebleven.