In het nieuwe kamp zagen wij nooit mijn vader. Nu moesten wij maar afwachten hoe hij opschoot met onze reis naar Palestina. s Avonds spraken de mensen erover dat je helemaal niet naar Palestina zou gaan. Maar iemand zei stil er zijn kinderen hier. Ik deed net alsof ik geen last had van hun gepraat. Na een tijdje hoorde ik er niets meer van. In een onopgesmukte, sobere stijl brengt Jona Oberski een ontroerende visie op de verschrikkingen van de oorlog, bezien door de ogen van een klein kind. Rauw en eerlijk, speels en onschuldig. Dit maakt Kinderjaren tot een klassieker met een universele zeggingskracht.