Nu aangevuld met columns uit Op Pad. Met zijn vriendin Céline trekt Peter Delpeut drie maanden lang per toerfiets van de oostkust naar de westkust van Amerika. Het is de eerste keer dat hij zo'n afstand met de fiets aflegt. Hij begint zijn reis met een vaag romantisch verlangen naar het oude, langzame reizen. Maar er zit, zoals hij zegt, een auto in zijn hoofd, die zich hardnekkig bemoeit met zijn ervaring van afstand, snelheid en landschap. Pas in de onafzienbare Chihuahua-woestijn in Texas vindt hij het ritme van de fiets. Delpeut is niet de eerste die een onzeker avontuur over de eindeloze Amerikaanse wegen heeft gezocht. Hij spiegelt zich aan voorgangers als Karl Kron en Thomas Stevens, die nog voor het eind van de negentiende eeuw het continent op de fiets doorkruisten. Bij hen en bij auteurs als Alfred Jarry, H.G. Wells, Vernon Lee en Bob den Uyl - allen fervente fietsers - gaat hij te rade om de raadselachtige aantrekkingskracht van het fietsen te ontrafelen. Vanuit Disney World in Florida fietst Delpeut met een grote bocht naar Las Vegas, Nevada. Zevenduizend nutteloze kilometers. Een reis vol korte ontmoetingen met de verbaasde bewoners van dit grote land die maar zelden een fietser zien passeren. Op zijn beurt tuurt Delpeut vol ongeloof over de Amerikaanse vlakten zonder einde, waarin hij, verloren in de leegte, gelukzalig rondfietst. 'Delpeut heeft een fantastisch verhaal geschreven, dat in de gelukkige combinatie van stijl, kleur, inhoud en diepgang maar nauwelijks te vergelijken valt met het doorsneeverhaal van de doorsneefietser.' Wereldfietser 'Ruimschoots meer dan het zoveelste reisverslag.' Bart Jungmann in de Volkskrant