Klaas Jager debuteerde in 2001 met 'Windwakken in de tijd', een dichtbundel waarin liefde voor de natuur en filosofie en fascinatie voor het mysterie tijd op subtiele en schitterende wijze in de taal tot uiting komen. Klipgeiten, zijn tweede bundel, laat meer facetten van de dichter zien. In persoonlijke herinneringen, dagboekfragmenten en existentiële beschouwingen verdicht hij het leven zoals hij dat ervaart. De alles verslindende tijd, 'een onnavolgbare eekhoorn in zijn takkenbos van hartslagen', is een voortdurende bron om uit te putten. Een verdwenen open plek van een voormalige kapvlakte, het wachtkamergevoel zich tussen twee werelden te bevinden, het eenkennige verlangen, 'een luikje dat naar een kant toe opengaat': het zijn allemaal ijkpunten van een scherpe waarnemer die niets onopgemerkt aan zich voorbij laat gaan.