Men weet dat de tijd een probleem is, een van de oudste in de geschiedenis van het menselijk denken, en het laatste woord is er nog wel niet over gezegd. Maar de tijd is ook in allerlei opzichten een probleem van het directe "werkelijke leven". De bekende Franse auteur Jankélévitch heeft dit boek geschreven om te laten zien dat dit niet alleen een aantal praktische vragen opwerpt: wat doet men met zijn tijd, komt men aan zijn tijd, of hoe kon men zijn tijd door... enz. het beleven van de tijd is eveneens een wijsgerige kwestie, waaraan heel wat vragen en bespiegelingen zijn vast te knopen. Hij heeft die hier in drie soorten van beleving gegroepeerd. Men kan de tijd beleven door zich te storten in een van de diverse vormen van avontuur waartoe het leven de mogelijkheid biedt. Men kan ook tot verveling vervallen - wat men zeker niet zal doen bij het lezen van de menigvuldige en diepzinnige gezichtspunten die de schrijver bij dit zo menselijke verschijnsel in verband heeft gebracht. Tenslotte wordt de ernst als vorm van tijd te beleven aan de orde gesteld en juist in dit gedeelte komt de humor naar voren die de tragische en komische zijden van het leven tot een hogere eenheid brengt. De auteur die evenzeer uit de wereldliteratuur als met de grote werken van de muziekgeschiedenis vertrouwd is, weet zijn betoog met deze kennis pakkend te illustreren. Het boek is een mooi specimen van het spirituele Franse essay en houdt de aandacht van het begin tot het einde gespannen.