Waarom uitgeverij Contact nu juist mij heeft verzocht een bundeling samen te stellen van 'alcoholiese verhalen', heb ik mij maar niet al te lang afgevraagd, daar zijn sommige vragen nog het meest bij gebaat. Liever liet ik de overweging prevaleren, dat ik kennelijk beschouwd werd als iemand met een gedegen kennis van de wereldliteratuur. Ik heb bij mij keuzes beperkt tot de Nederlandse en Engelstalige literatuur en dan nog uitsluitend waar het vertaald proza betreft. Ieder fragment of verhaal wordt voorafgegaan door een beknopte beschouwing, waarmee ik mijn keuzes binnen een persoonlijk kader plaats. Uiteindelijk heeft dit geleid tot een lijst van twintig auteurs, waarbij het opvalt dat vrouwen geheel ontbreken. De reden daarvoor hoeft niet gezocht te worden in mijn vermeende misogynie. Ik zou bijvoorbeeld Marguerite Duras met een buiging begroeten en binnenhalen, ware het niet dat zij buiten de door mij gekozen taalgebieden opereerde. Diep drinken is geen kunst; iedere zeeman, iedere boekhouder en iedere voetbalsupporter kan het, maar diep schrijven over drinken, dat is de kunst.