Joost Zwagerman behoort tot de generatie voor wie de Vijftigers net zo vanzelfsprekend in de schoolboekjes hoorden als, bij voorbeeld, de symbolisten en de dichters van Tachtig. In Langs de doofpot geeft Zwagerman blijk heus wel te willen erkennen enigszins schatplichtig te zijn aan de Vijftigers, vooral wat betreft het woordgebruik. Maar daarmee houdt het ook op. Al in het openingsgedicht heet het: 'Te grabbel gooit zich niet de regelmaat, nee, / ee… meer