Nacht, sneeuwjacht, de Berlijnse subcultuur. Dat is het decor van Th. van Os' tweede dichtbundel Berliner Lullaby. Anders dan zijn goed ontvangen debuut Beurtzang (1996) bevat deze bundel geen afzonderlijke gedichten. Berliner Lullaby is een overdonderend, lang epischlyrisch gedicht in negen hoofdstukken. Het is meeslepende, maar vaak ook raspende, openschrapende poëzie, waarin Van Os zijn lezers noch zijn personages spaart. Of ze jong zijn of oud, mooi en gevierd of lelijk en veracht. alle mannen die in zijn werk voorkomen zijn op zoek naar geluk. Een zedenschets over menselijke verhoudingen, over liefde en dood, over identiteit, zorg, vergeving, schuldgevoel. Binnen een avond en een nacht voltrekt zich een rondgang langs een groot aantal openbare en privé-vertrekken, terwijl buiten een sneeuwbui woedt die even overweldigende proporties aanneemt als deze poëzie.