Scherven brengen geluk en kunnen ons gemeen verwonden. Gebeurt dit laatste, dan sluiten we ons op. Niets kan, niets mag ons meer raken. Namaaklicht schijnt in ons dichtgetimmerde bestaan. Het gevaar dat je ziel zich aan een scherf openhaalt, mag zo geweken zijn, van geluk is ook geen sprake meer. Daarvoor heb je echt licht nodig. Een splinter is genoeg, maar de weg terug kan worden ingeslagen. Het aparte van een lichtscherf is, dat het geheel er in weerspiegeld wordt. We vinden er onszelfweerkaatst in terug. Te midden van een mozaïek van scherven wrijven we de ogen uit.