Welmoed is net verhuisd. Hoewel het aan de buitenkant niet te merken is voelt ze zich diep vanbinnen eenzaam en ongelukkig. Op een zekere dag neemt ze een belangrijk besluit: ze gaat een streng dieet volgen. Nauwgezet houdt ze bij hoeveel ze afvalt. Al snel begint het haar familie en vrienden op te vallen hoe weinig Welmoed eet en dat ze steeds dunner wordt. Dan begint opeens een stemmetje in haar hoofd spreken. Vanaf dat moment heeft Welmoed anorexia… Uiteindelijk weegt ze nog maar 37 kilo. In Lijntje beschrijft Welmoed Barendsen de geheime strijd die ze met zichzelf voelt. Ze vertelt over de vriendelijke weegschaal die een vijand wordt, over de slimme trucs die ze toepast om niet te hoeven eten en over haar lange tijd in het ziekenhuis. Haar ziekte is fysiek, maar vooral ook mentaal. Openhartig en met veel humor beschrijft Welmoed over haar tegenstrijdige gevoelens voor eten en diëten. Uiteindelijk slaagt ze er in het stemmetje in haar hoofd tot zwijgen te brengen. Welmoed Barendsen (1990) leed vier jaar aan anorexia en hield al die tijd een dagboek bij. Na haar eindexamen deed ze vrijwilligerswerk in Mexico en schreef ze Lijntje.