Nederlands eerste koning, Louis Bonaparte (1778-1846), regeerde slechts vier jaar, van 1806 tot 1810. In dat jaar dwong zijn broer, Keizer Napoleon, die hem op de troon geplaatst had, hem ertoe daarvan ook weer afstand te doen. Hoewel Koning Lodewijk kon voortbouwen op initiatieven die eerder genomen waren, speelde hij toch op veel terreinen een vernieuwende rol. In die vier jaar van zijn regering vulde hij het in Nederland tot dan toe ongekende instituut van de monarchie in op een wijze die tweehonderd jaar later nog steeds modern genoemd kan worden. Hij reisde het land rond om zijn onderdanen te leren kennen, was snel ter plekke als zich calamiteiten voordeden, en interesseerde zich structureel voor het Nederlandse water-management. Kunstminnaar als hij was, stimuleerde hij ook op dat terrein de Nederlandse cultuur.