Socrates leek een bemiddelaar tussen de norm van het ideale en de menselijke werkelijkheid. De idee van bemiddelaar, van tussenpersoon, roept een serene omgeving op waar alles in evenwicht is. Men verwacht een harmonieuze figuur te zien verschijnen, die met fijne nuances goddelijke en menselijke kenmerken in zich verenigt. Niets daarvan. De figuur Socrates blijft misleidend, dubbelzinnig en verontrustend.