'In het glasheldere licht concentreerde hij zich op zijn vader. Dit was hij werkelijk, zo zou hij hem voor altijd herinneren. Niet als de man uit de ziekenhuizen, niet als degeen met de apothekersverzekering, de zalven, de telkens nieuwe diëten. Dit was zijn vader, de schaatser vóór hem met zijn haast elegante slagen, zijn subtiele bewegingen. Hij kon zijn handen beetpakken als hij wilde, hun snelheid was zo geregeld dat de cadans bewaard zou blijven. Maar de nabijheid was al fysiek genoeg.' Man in de verte bestaat uit een snoer van herinneringen. Zijn leven lang al is de verteller een reiziger. Cambridge, Boedapest, New York, Zürich: het zijn steden waar hij op verschillende tijdstippen vertoeft. Maar waar hij ook is, overal brengen de indrukken die hij opdoet herinneringen boven, aan een gestorven vriend, aan een geliefde, aan zijn vader vooral. Uit iedere bladzijde van deze subtiele roman komt het verleden zo sterk naar voren dat het gemis van de geliefde personen lijfelijk voelbaar is. Vertalingen in het Duits (Suhrkamp) en Engels (Harvill) werden lovend ontvangen. 'Ein Buch das man, gefangen in einer kostbaren Endlosschleife immer und immer wieder lesen könnte.' (Die Zeit)