Martin Brils leven was gevuld met muziek. Het liefst luisterde hij naar zijn favoriete nummers in de auto, onderweg. In zijn columns en verhalen beschreef hij de kracht van de instrumenten en het wonder van woorden die troost brengen. Voor Martin Bril was muziek het leven in al zijn verschijningsvormen. Ook het, soms intens treurige, bestaan van de muzikanten zelf legde hij op zijn karakteristieke wijze vast in de rake stukken die hij schreef. Man uit de verte staat vol met deze schitterende verhalen over de grote helden uit de popgeschiedenis _ over muziek die je raakt en de levens van eenzame sterren die prachtig kunnen zingen. Het is een boek dat aanzet tot luisteren naar muziek. Man uit de verte is ook een boek over Bril zelf. In 1986 leidde hij een zwervend bestaan in Amsterdam. Hij woonde in huizen van vrienden die voor een paar maanden de stad uit waren, of in een tuinhuisje in Bergen. Hij was 27, en op zoek naar het schrijverschap. Muziek, muzikanten waren zijn bondgenoten. Een jongen met zijn platen op zoek naar een vorm van leven, naar voorbeelden, naar mannen: Elvis, de man die zijn talent niet kon dragen; Dylan, de man die er niet is; Steve Earle, de man 'on the road'.