'Heeft het leven zin?' vraagt ze. 'Ik heb er lang over nagedacht,' zeg ik. 'Het komt ongeveer hier op neer: je moet élke dag een fles melk in de koelkast zetten.' 'Melk?' Het antwoord stelt haar teleur. 'Melk is wit en het voedt, maar water is ook goed, dat maakt niet uit. Het gaat om de handeling. Elke dag een fles in de koelkast zetten. Steeds opnieuw. Je haalt hem eruit, neemt een slok, en zet hem weer terug.' Marleen is mooi, kunstzinnig, begaafd en een geboren twijfelaar. Na haar afstuderen weet ze niet wat ze wil met haar leven en haar relatie, en wil dat zo lang mogelijk volhouden. Pieter is, vindt hijzelf, uit heel ander hout gesneden. Hij zet de boel graag op scherp en verliest daarbij de grenzen nogal eens uit het oog, maar kent ook zijn beperkingen en geeft niet gauw op. Zij vindt dat je moet kiezen tussen gevoel en verstand, hij vraagt zich af of je die twee wel tegen elkaar moet opzetten. Marleen en Pieter vormen een stel. Op lichte toon vertelt Guus Meijer het verloop van de verhouding van Pieter en Marleen. Ze zijn allebei van goede wil en hebben het beste met elkaar voor, maar kunnen zichzelf niet veranderen. Dat leidt tot keuzen die ze eigenlijk geen van beiden willen maken, maar die ook weer niet zo onherroepelijk zijn dat ze niet zouden kunnen worden teruggedraaid. Volgens Pieter dan.