Marc, mare, marre de Poèmes is Thierry De Cordiers enige - en tevens laatste - dichtbundel, het derde deel van zijn Ecrits préliminaires. Net als in zijn vorige prozateksten, verschenen in 1991 en 1995, vraagt de kunstenaar zich af hoe het verder moet met zijn levenswijze en die van zijn dierbaren. Met de verveling, de melancholie, de erotiek en de herbergzaamheid die hij zo moeizaam weet te vinden. Zijn gedichten zijn nu eens rustig en lieflijk, dan weer versnellen en bezweren ze, in zuivere canto-stijl. De bundel opent met een verontschuldiging (Pardon) en sluit af met een al even blasfemische bekentenis (Confession). Een fragment: Dans la rue-mer en laque d'une flaque d'eau Qui attrape à elle seule un néant (tout entier) Voir surgir de ce froid miroir Une vague allant à l'âme se cogner Toi et moi, tous deux à la dérive, Nous ne sommes de ce triste spectacle Que de pauvres spectateurs...