MEMOIRES VAN EEN DAME UIT DE GOOT VAN HET AMUSEMENT,M. Berk Natuurlijk begon het tussen de schuifdeuren, de plaats waar de onontkoombare behoefte zich op de planken te manifesteren meestal ontwaakt. Tijdens de voordracht van "De Zelfmoordenaar" van Piet Paaltjens wist Marjan Berk dat haar toekomst op het toneel moest liggen. Door de keuze van dit vers was meteen duidelijk dat niet de werken van Sophocles en Shakespeare haar motiveerden, maar dat vooral de korte baan, het cabaret, haar voorkeur zou hebben. Na vele hindernissen belandde ze, na een jaar Amsterdamse Toneelschool, bij het gezelschap van Wim Kan. Hiermee begon haar tocht door het vaderlandse amusement, van Wim Kan via onder anderen Jaap van der Merwe, Tom Manders, Rudi Carell, de Mounties, Bassie en Adriaan, John Lanting, Willem Nijholt, De Nederlandse Comedie, slalommend naar Lurelei en de musicals De Stunt van Guus Vleugel en De kleine parade van Wim Sonneveld. Marjan Berk maakte de overgang mee van het avondje uit naar de periode waarin televisie de devaluatie van het levend amusement inzette. Ze dronk uit de bitterzoete beker van het vaderlandse amusement, niet als vedette, maar vooral als bruikbare kracht. Haar memoires aan die tijd leverden een rijk boek op, dat naast mooie herinneringen en fraaie anekdoten ook een beeld geeft van het lichtste amusement in Nederland vanaf de jaren vijftig.