ï»'‘De indrukwekkende bergen, de stilte, het gevaar: het is een tweede natuur van me geworden het landschap te scannen op mogelijkheden om te snowboarden, maar ook op lawines, op het onbegaanbare. Ik voel me heel nietig in die immense ruimte en zou er uren naar kunnen staren. Powderriding door de maagdelijke sneeuw schenkt me het ultieme gevoel van vrijheid, kracht en vreugde. Tegelijkertijd ben ik me ervan bewust hoe fragiel het leven is. Ook voordat ik kanker kreeg. Te veel snowboardvrienden keerden nooit terug. Ik ben nu minder roekeloos. Het kostbaarste wat ik heb, wacht immers thuis op mij.’ Vijf keer kanker, tien keer Goud! Bibian Mentel was zevenentwintig en klaar voor de Olympische Spelen (Salt Lake City 2002), toen ze een agressieve vorm van botkanker kreeg. Artsen en familie vreesden voor haar leven, maar Bibian vroeg zich vooral af wanneer ze weer op haar board kon staan. Dat was sneller dan verwacht: tegen alle medische adviezen in suisde Bibian - om te proberen of het ging - op één been de berg af; zeven maanden later was ze Nederlands kampioen. De kanker kwam vier keer terug, Bibian werd moeder en ze scheidde van haar partner. Te veel voor menig mens, maar Bibian werd alleen maar vastberadener om haar doelen te bereiken.