In Mijn Iraakse familie beschrijft Judit Neurink op een persoonlijke manier hoe zij vanuit het niets een succesvol mediacentrum opzette in de wankele democratie van Irak. Een indrukwekkend verhaal van een vrouw die dacht een jaar van haar leven aan dit project te wijden, maar er door haar verbondenheid met het land en de mensen uiteindelijk besloot te blijven. Neurink raakt betrokken bij de dagelijkse beslommeringen van haar medewerkers en de mensen die haar ter plaatse steunen. Ze leert de gezinnen kennen en heeft vertrouwelijke gesprekken over wat hen beroert. Mensen vragen haar om raad. Langzaamaan wordt ze opgenomen in een grote familie waarvan ze zich niet meer kan en wil losmaken.