Van nostalgie is niet veel te merken. Terugkijkend op haar Indische jeugd verbaast de schrijfster zich vooral over de hypocrisie en de bekrompenheid van de toenmalige koloniale maatschappij waarin vooroordelen aangaande ras en stand een verzwegen en subtiele rol speelden. Toch krijgt deze kritische terugblik door de licht-ironische toon waarop het verhaal verteld wordt, nergens karakter van een aanklacht.