Sieuwke Lofers-Groen uit Ulrum wordt in 1916 opgenomen in het sanatorium in Hellendoorn. Bezoek vanuit Ulrum was in die tijd bijna onmogelijk. Het reizen was toen nog al ingewikkeld. Het was haast onmogelijk in een dag heen en weer te reizen. Bovendien was het voor het daglonersgezin ook haast niet te betalen. De contacten waren er dan ook vooral door middel van brieven. De brieven uit Ulrum gingen over alles wat zich in het gezin en de familie afspeelde. Maar ook over de telkens veranderende beperkingen die men ondervond, door de eerste wereldoorlog,die buiten Nederland aan de gang was. Dat betekende stijgende prijzen, distibutie van bepaalde goederen en ook dat er minder werk was. De brieven beschrijven het leven van een "gewoon" gezin in een "gewoon" dorp in bijzondere omstandigheden. De brieven zijn daardoor zo bijzonder, dat er voor is gekozen deze zelf het verhaal te laten vertellen in plaats van er een verhaal van de maken. Slechts waar nodig geeft de auteur aanvullende informatie.Deze informatie betreft dan vooral een toelichting over sommige in de brieven genoemde personen. En daarnaast wordt verteld hoe het mogelijk werd gemaakt voor dit daglonersgezin om de kosten van deze sanatoriumopname te betalen.