Het schrijven van historie is een subjectieve zaak. DedichterValérynoemdehetbedrijvenervaneenkwaad.De achttiende-eeuwer Pope zei over de Aeneis: ‘Laten weniet vergeten, het is ook politiek bellen blazen.’ In München’38 geeft Kuik op haar eigen, volstrekt authentiekewijze de staatkundige politieke neergang weer van eenverzameling Europese staten eind negentiende, eerstehelft twintigste eeuw. In biografische schetsen tekent deauteur de belangrijkste persoonlijkheden die dit vervalbegeleid hebben. De noodlottige burgeroorlogen – zeteisterden Europa – enwereldoorlogen - ze gaven aan hetverval een bijzonder smerig gewelddadig karakter, metals hoogtepunt van stupiditeit de politieke uitverkoopvan de Republiek Tsjecho-Slowakije aan het toenmaligetotalitaire Duitsland –: het heeft Kuiks bijzondere aandacht.In dit ‘wandtapijt’ zijn jeugdherinneringen verwevenen portretten van haar overleden ouders. Ironisch getinte,kritische portretten, een kleine verering. Dirkje Kuikillustreerde het boekmet een serie gewassen tekeningen:Vechtende egels. Deze schitterende prenten geven een eigen,extra dimensie aan deze uitgave.