Oeke Kruythof (1938) woont in Utrecht en werkt als bibliothecaresse op een wetenschappelijk instituut. Sinds 1991 schrijft zij poezie. In 1993 won zij de publieksprijs tijdens de poeziemanifestatie POwEZEIST, georganiseerd door de Stichting Zeister Literaire Activiteiten (ZELITA). In 1994 werd zij met eigen poezie winnares van het Gorinchemse Voordrachtsconcours, georganiseerd door de Stichting Literaire Workshop Gorinchem. Bij die gelegenheid omschreef de jury haar poezie als krachtig en origineel, waarin iets van het oorspronkelijk menselijk beleven, van ons allen wordt blootgelegd. In 1994 verscheen ook haar eerste bundel getiteld OPUS 100, een selectie uit de honderd gedichten geschreven tussen 1991-1994. Sinds 1996 richt zij samen met de beeldend kunstenaar Wim Leurink (Wijk bij Duurstede) en de fotograaf Adriaan Gorter (Santpoort) combinatie-exposities in, waarbij de interactie tussen beeld en poezie centraal staat. Als vervolg op een expositie met Wim Leurink in het Atelier of Human Interest (Utrecht) en de Gemeentebibliotheek (Utrecht) verscheen in 1996 in beperkte oplage haar tweede bundel getiteld Beelden Verwoord. Verder werd werk van haar opgenomen in enkele tijdschriften en verzamelbundels. Woordvensters op mijn werkelijkheid - zo noemt Oeke Kruythof haar gedichten bij voorkeur. De werkelijkheid, die zich voordoet in het leven van alledag in al zijn facetten en de innerlijke werkelijkheid. De inspiratiebron voor dit laatstgenoemde aspect vindt zij o.a. in de mystieke geschriften van de Westerse en Oosterse Kerk, alsmede in de teksten van de byzantijnse liturgie.